Dromer doet aan principes

"Misschien moet je je maar eens bedenken of je je principes kan permitteren!"
Dit advies kreeg ik van mijn lieve vriend, die vaak met beide benen op de grond staat als ik met mijn hoofd in de wolken ben.
De context van deze uitspraak doet er eigenlijk niet toe, maar de uitspraak zelf heeft me flink aan het denken gezet.
Zijn mijn principes een 'luxe' hobby? Is het een kwestie van me het kunnen permitteren?
Naar mijn mening zijn uitspraken pas principes als je ernaar leeft of ernaar probeert te leven, ongeacht de consequenties.
Als ik het af laat hangen van mijn financiële situatie of ik mijn denkbeelden aanhang, voelt het voor mij niet meer als een echt principe. Maar meer als een prioriteit. Iets waar ik tijdelijk voor kan kiezen en weer opzij kan schuiven wanneer het uitkomt.
En daar doe ik niet aan, want ze zijn me heel dierbaar, die principes.

Mijn principes hebben gediend als schild, om me te beschermen tegen de groepsdruk waarmee ik te maken kreeg op de middelbare school.
"Dat doe ik niet, dat is tegen mijn principes" was een veelgebruikte uitspraak. Een ander kon op z'n kop gaan staan, maar ik weigerde bijv. drugs te gebruiken of voor een avondje met iemand mee te gaan.
Mijn principes hebben gediend als imago.
Mijn principes maakten me wie ik was. Ik vond het dan ook erg belangrijk om mijn principes luid en duidelijk te verkondigen ten opzichte van de rest van de wereld. Dat maakte mij anders, uniek.

Mijn principes hebben gediend als houvast. In nieuwe situaties waarin ik de kans kreeg om te groeien, gaven mijn principes mij structuur. Toen ik pas begon met studeren, was alles nieuw. Ik verhuisde naar de andere kant van het land, ging in mijn eentje naar een nieuwe hogeschool en maakte kennis met een andere provincie, een ander dialect en een andere 'cultuur'. Hoewel ik zoveel mogelijk open probeerde te staan voor alle nieuwe indrukken, boden mijn eigen denkbeelden me ook een beetje houvast. Ik wist nog niet wie ik ging worden, maar ik wist al wel wie ik was.

Hoewel mijn principes in de loop der jaren zijn veranderd, bijgeschaafd of zijn ingeruild, is het begrip zelf altijd een grote steun voor mij geweest.

Momenteel is er geen sprake van groepsdruk, ik hoef geen imago in stand te houden en er is geen nieuwe wereld die ontdekt moet worden. Wat dat betreft heb ik ze dus niet meer zo hard nodig, die principes. Maar wat doen ze dan wel?
Ze sluimeren op de achtergrond, vormen mijn ruggengraat en zorgen er momenteel voor dat ik nieuwe gedachten in mijn karakter plant en ze zorgvuldig laat uitgroeien tot diepgewortelde, gekoesterde denkbeelden.

En wat die principes nou precies zijn?
Dat vertel ik een andere keer :)

Dromer Doet Groen

Groen doen!
Als dromertje ben ik groot geworden met Captain Planet. Al kijkend naar mijn blauwe held was ik vastbesloten om als Planeteer de wereld groener en gezonder te maken.
Maar al vroeg ontdekte ik dat de praktijk vaak wat complexer is dan de theorie.
Hoe makkelijk het ook is om de kraan dicht te houden tijdens het tandenpoetsen, het wordt een stuk lastiger als je eigenlijk vegetarisch wil zijn, maar je van je moeder je bord leeg moet eten.
Misschien zou het makkelijker gaan als ik een 'echt groot mens' was en alles 'helemaal zelf' mocht bepalen.

In mijn weg naar volwassenheid was het ontzettend verleidelijk om allerlei koopjes te scoren en vooral veel te consumeren, zonder na te denken over mijn ecologische voetafdruk of de gevolgen voor het milieu. Captain Planet en zijn idealen werden een schim uit het verleden.

Maar echte dromen laten zich niet opzij schuiven, dus de groene droom kwam enkele jaren geleden toch weer om de hoek kijken. Ik word Planeteer!!
Ik ga zelfvoorzienend en veganistisch leven, nooit meer een plastic verpakking in huis halen en alles wat ik draag en gebruik is ecologisch verantwoord. Mijn blauwe held zou diep onder de indruk zijn van mijn levensstijl en ik zou dienen als inspiratiebron voor een hele nieuwe generatie Planeteers!

Ik was niet meer te stoppen! Enthousiast en energiek ging ik aan de gang. Maar al gauw kwamen de vragen..
Helemaal veganistisch leven? Kan ik dan wel afscheid nemen van speklapjes en chocolade?
Lukt het met mijn twee linkerhanden wel om hout te hakken of mijn eigen meubels in elkaar te knutselen? Welke kleren en spullen zijn eigenlijk ecologisch verantwoord?
De moed zakte me al gauw in de schoenen.. Wat een project!

Toch wilde ik ergens beginnen, elke stap is er één! Tijdens mijn snuffeltocht op internet vond ik veel informatie en inspiratie over groener leven.
Een ware inspiratiebron is Green Evelien, wiens blog ik met grote regelmaat lees. Er ging een wereld voor me open toen ik zag hoe zij samen met haar gezin haar leven heeft ingericht om zo 'Groen' mogelijk door het leven te gaan. Ook Miss Minimalist inspireerde me om zo minimalistisch mogelijk te leven.
Beide dames schreven over het proces dat zij doorliepen om hun idealen en dagelijkse leven zoveel mogelijk met elkaar te integreren. Het ging dus niet meteen in één keer perfect goed, maar het is een weg met allerlei keuzes en prioriteiten die me elke keer een stapje dichter bij mijn doel zouden brengen.

Inmiddels is het al twee jaar geleden dat ik mijn eerste stappen naar een groener leven heb gezet. En waar sta ik nu?

• Ik heb alle dubbele of ongebruikte spulletjes en snuisterijen verkocht of naar de kringloop gebracht.
• Met grote regelmaat loop ik een rondje door het huis om weer wat spullen de deur uit te doen.
• Als er iets nieuws in huis komt, gaat er wat ouds weg. Zo blijft het aantal spullen ongeveer gelijk.
• Belangrijke papieren worden gescand en digitaal bewaard. Zo heb ik geen mappen, paperclips, nietjes etc. nodig om de boel te bewaren.
• Eventuele aankopen gaan op een 30 - dagen lijst. Als ik na 30 dagen nog steeds denk het product of aankoop nodig te hebben, schaf ik het aan.
• Ik kijk voor alles wat ik in huis wil halen (kleding, meubels, keukenspullen etc.) eerst of ik een tweedehands exemplaar kan vinden.
• Als ik wel iets nieuws koop, zorg ik ervoor dat het van goede kwaliteit is, zodat het lang mee gaat.
• Wij gebruiken zo min mogelijk plastic tassen. Boodschappen worden gedaan met duurzame boodschappen tassen. Groenten worden in de supermarkt in een wasnetje van de Action gedaan, in plaats van de flinterdunne plastic tasjes.
• Het plastic dat we wél gebruiken, proberen we zoveel mogelijk te recyclen. Zo worden de brood- en boterhamzakjes gebruikt om de kattenbak mee te legen.
• En natuurlijk scheiden we ons afval. GFT, Restafval, glas, plastic en oud papier worden gescheiden.
• Ik maak mijn eigen schoonmaakmiddelen en verzorgingsproducten. Zo weet ik zeker dat ik geen middelen gebruik met chemische toevoegingen die slecht zijn voor het milieu en voor mezelf. Bovendien is het een stuk goedkoper om zelf de producten te maken, dan om de ecologische / biologische producten in de supermarkt te kopen.
• Ook wattenschijfjes maak ik zelf. Door duurzame, wasbare wattenschijfjes te maken, verklein ik mijn afvalberg en kan ik weer iets van mijn wekelijkse boodschappenlijstje afstrepen.
• Wanneer we warm water gebruiken, vangen we het koude water op om de plantjes mee water te geven.
• We eten twee keer in de week vis of vegetarisch. Helemaal vegetarisch leven heb ik geprobeerd, maar vond ik toch te moeilijk.
• Ik ben gestopt met het drinken van koemelk. Ik vind het niet lekker en krijg er buikpijn van.
• In plaats daarvan drink ik nu sojamelk, wat ik zelf maak. Door mijn eigen sojamelk te produceren, bespaar ik geld en wordt mijn afvalberg weer een stukje kleiner.
• We hebben geen droger, geen tablet en geen koffiezetapparaat. Allemaal machines die wij niet gebruiken. Een waslijn voldoet prima, ik vind het werken op een laptop het fijnst en wij drinken geen koffie, dus voor de visite staat er een pak oploskoffie in de kast.
• Verder pakken we zoveel mogelijk de fiets of gaan we lopen, de auto wordt vooral in het weekend gebruikt voor grotere afstanden.

Is dit van de ene op de andere dag gebeurd?
Nee, natuurlijk niet. Zoals ik al eerder beschreef is dit een proces waarin ik stukje bij beetje ben gaan ontdekken hoe ik groen wil leven. Sommige dingen heb ik uitgeprobeerd, maar bleken niet bij mij te passen. Ik hou nu eenmaal van vlees en vind het lekker om zo nu en dan te eten.
Maar ander dingen, zoals het regelmatig bezoeken van kringloopwinkels of het zelf maken van schoonmaakmiddelen en verzorgingsproducten, gingen vrij soepel en bleek ik nog leuk te vinden ook!

 

Inmiddels vind ik mezelf een 'echte Planeteer' en ben trots op de stappen die ik nu al heb gezet. Ik blijf genieten van dit proces en ben benieuwd wat voor groene avonturen en experimenten nog meer op mijn pad zullen komen!

 

Dromer doet 't... and so it begins!

Na jarenlang fantaseren en dromen is het nu een feit....

(Tromgeroffel..)

 Dromer doet 't heeft een blog!

Leven volgens "de essentie" is al jarenlang mijn motto.
Maar ja, wat is mijn essentie eigenlijk? Wat vind ik belangrijk? En hoe kan ik daarnaar leven?

In de afgelopen jaren ben ik daar flink mee bezig geweest.
Fantaseren over een beter milieu, over gelijke kansen voor iedereen, een fair trade handel en het helpen van anderen in nood. Tja, ik kan het niet ontkennen, ik ben een echte idealist.

Maar hoe zet ik mijn idealen om in de praktijk? Hoe maak ik het haalbaar en bevredigend voor mezelf om te leven naar mijn essentie?
Want naast een idealist ben ik ook een perfectionist en die combinatie verloopt niet al te soepeltjes.
Vaak begin ik heel enthousiast aan een nieuw plan, maar doordat mijn perfectionistische alter ego zich vastbijt in mijn plannen, sterven deze helaas een vroege dood. Of raak ik ontzettend teleurgesteld omdat al mijn wilde dromen en torenhoge verwachtingen nogal weinig effect lijken te hebben in het dagelijks bestaan.

De oplossing?
In eerste instantie dacht ik dat de oplossing minder dromen was. Mijn dromen aanpassen op wat "de realiteit" is of op "wat haalbaar" is.
Ik heb het een tijdje geprobeerd, maar het bleek niet te werken. De Dromer in mij is net zo koppig als de rest van mijn persoonlijkheid en laat zich echt geen kopje kleiner maken.
Bovendien vond ik het best verwarrend. Want je maakt toch je eigen realiteit?
En jij bent toch zelf degene die haalt wat haalbaar is?
Daar ging m'n oplossing...

Nu heb ik een nieuwe aanpak: meer dromen & gewoon doen!
Niet meer wachten tot ik een perfect concept in mijn hoofd heb, maar gewoon aanpakken en loslaten.
Als ik een droom heb, breng ik hem in de praktijk en laat ik het verdere verloop en de eventuele eindresultaten los. Het gaat per slot van rekening om de ervaring en niet om een perfect uitgevoerde droom.

Poehpoeh..wat een inzicht weer. Dus voilà, hierbij droom nummer 1: een blog van mezelf!